Dag 8: De watervallen van Krka

We werden wakker gemaakt door een te hyperactieve Douroucouli die al voor brood had gezorgd. Spoedig maakten we ons lunchpakket voor de middag en vertrokken we naar het nationaal park van Krka. Eerst maakten we een kort wandeltochtje naar de bushalte. Van daaruit reden we met de bus naar Zadar en stapten we over op de bus naar Skradin, en zo begonnen we aan een zalige daguitstap.

We wandelden naar de aanmeerplaats vanwaar de boot naar de watervallen vertrok. Er lag een prachtige boot aangemeerd, maar plots zagen we de mensen voor ons opstappen op de boot die ernaast lag, een kleiner en veel lelijker exemplaar. Toch hadden we geluk, want wij mochten wel op de grote boot. En zo klonk de opmerking van Panda:

‘We zitten precies in de Ark van Noah’

Eens op de boot vroegen de jongens zich af of er beren in het park zouden zijn. Volgens hen zou berenspotten echt heel cool zijn.

We stapten van de boot met de hoop op een rustige wandeling door het park. Dit hadden we spijtig genoeg verkeerd ingeschat. Er was een invasie van toeristen. Gaai en Dourou gedroegen zich dan ook snel zelf als echt toeristen en namen op elke plek wat het maar kon foto’s.

We wandelden door het park op zoek naar echte beren, maar tijdens het middageten vonden Guppy (Wim) en Dourou een ander bijzonder wezen. Een lange tijd waren we het vreemde diertje aan het bewonderen en vroegen aan Springhaas wat het kon zijn. Al snel realiseerden we ons dat dit een doodnormale krekel was en zetten we onze tocht door het natuurdomein verder.

Aan het einde van onze wandeling kwamen we aan de watervallen. De meeste Givers gingen zwemmen: EINDELIJK EENS ZOET WATER!

Rond kwart voor vier wachtten we terug op onze Ark van Noah en verlieten we het nationaal park. Na de boottocht werden we verrast door een gelato. Daarna pakten we de bus terug naar Zadar. Eens in Zadar moesten we anderhalf uur wachten op onze bus naar Bibinje, en dus besloot de leiding ons naar twee van de grootste bezienswaardigheden in Zadar te brengen: het Zee-orgel en de Zonnegroet. Dit hadden we dan ook weer gezien. Dziggetai verspilde tien minuten van zijn tijd aan het filmen van bliksem die niet kwam opdagen.

Op de terugweg naar de camping passeerden we nog even langs de winkel. Aangekomen op de camping begon het lange kookwerk: spek met purree, erwten en maïs. Ook vandaag heeft het eten weer gesmaakt, ondanks het lange wachten. Na het eten moesten de koekendieven alle afwas doen als bedankje.

Voor het slapengaan evalueerden we de afgelopen dagen op een speelse manier, waarbij iedereen zijn mening eerlijk durfde te zeggen. Na een nachtzoen van de leiding kroop iedereen weer in zijn tent. Jammer genoeg is er alweer een dag van dit prachtige kamp voorbij.

We kijken uit naar morgen!

De Givers – geschreven door Guppy (Wim), Insephe (Robbe) en Vini (Wout)